mantis

Latine

Notatio

“Propheta,” propter posituram suam.

← Graeca Antiqua μάντις (mantis, propheta)

Nomen substantivum

mant|is, -ĕōs vel -is f

1. Una ex multis speciebus insectorum orthopterorum voracum genere Mantis et affinibus. Notabiles sunt propter suas formas miras, et suos pedes modo precatoris iungendo. Species notissima M. europaea est.

Declinatio

Modo Graeco	Modo Latino
f. sing. plur. nom. mantis mantēs I gen. mantĕōs mantĕōn mantĭum II dat. mantī mantĭbus III acc. mantin mantĕis mantīs IV abl. mantī mantĭbus VI voc. mantĭ mantēs V	sing. plur. nom. mantis mantēs I gen. mantis mantium II dat. mantī mantibus III acc. mantem mantim mantēs mantīs IV abl. mante mantī mantibus VI voc. mantis mantēs V

Translationes

Anglice

mantis

Hispanice

santateresa f

Loci

Latinitas nova

• MANTIS. Caput nutans, maxilloſum, palpis inſtructum. Antennæ ſetaceæ. Alæ 4, membranaceæ, convolutæ: inferiores plicatæ. Pedes antici compreſſi, ſubtus ſerrato denticulati, armati ungue ſolitario & digito ſetaceo laterali articulato. postici 4, læves, greſſorii. Thorax linearis, elongatus, anguſtatus. —Systema Naturae Caroli Linnaei, tomus I., pars II.