ligata

Discretiva

ligata dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
ligāta	casus nominativus singularis · genus femininum	participii ligātus
ligāta	casus vocativus singularis · genus femininum	participii ligātus
ligāta	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii ligātus
ligāta	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii ligātus
ligāta	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii ligātus

API: /liˈgaːta/

Syllabificatio phonetica: li·gā·ta — morphologica: ligat-a

Forma	Modus flexurae	originis
ligātā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii ligātus

API: /liˈgaːtaː/

Syllabificatio phonetica: li·gā·tā — morphologica: ligat-a

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Poenus quidem Mago praecipit aquam marinam vehementer calefieri et in ea mala granata, lino vel sparto  ligata , paululum demitti, dum decolorentur, et exempta per triduum in sole siccari, postea loco frigido suspendi, et, cum res exegerit, una nocte et postero die usque in eam horam, qua fuerit utendum, aqua frigida dulci macerari. Sed et idem auctor est creta figulari bene subacta recentia mala crasse inlinire et, cum argilla exaruit, frigido loco suspendere, mox, cum exegerit usus, in aqua demittere et cretam resolvere. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber duodecimus. Caput XLVI. [5] — ligata
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: ligata.