ligantur

Discretiva

ligantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ligantur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	ligō (ligāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /liˈgan.tur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: li·gan·tur — morphologica: lig-antur

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Et peractis omnibus, quae constant ingenio arte naturam faciente, succurrit mirari nihil paene non igni perfici. accipit harenas, ex quibus aliubi vitrum, aliubi argentum, aliubi minium, aliubi plumbi genera, aliubi pigmenta, aliubi medicamenta fundit. igni lapides in aes solvuntur, igni ferrum gignitur ac domatur, igni aurum perficitur, igni cremato lapide caementa in tectis  ligantur . —Naturalis historia Plinii