libras

Discretiva

libras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

lībrās

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lībrās	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	lībrō (lībrāre)

Forma	Modus flexurae	originis
lībrās	casus accusativus pluralis	substantivi lībra

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈliːbraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lī·brās — morphologica: libr-as

Hispanice

libras

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
libras	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	librar

Forma	Modus flexurae	originis
libras	forma pluralis	substantivi libra

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈliβras]

Syllabificatio phonetica: li·bras — morphologica: libra-s

Loci

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

Emi seu puerum togamve pexam

Seu tres, ut puta, quattuorve libras,

Sextus protinus ille fenerator,

Quem nostis veterem meum sodalem,

Ne quid forte petam timet cavetque,

Et secum, sed ut audiam, susurrat:

‘Septem milia debeo Secundo,

Phoebo quattuor, undecim Phileto,

Et quadrans mihi nullus est in arca’.

O grande ingenium mei sodalis!

Durum est, Sexte, negare, cum rogaris,

Quanto durius, antequam rogeris! —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.

expende Hannibalem: quot libras in duce summo

invenies? hic est quem non capit Africa Mauro

percussa oceano Niloque admota tepenti

rursus ad Aethiopum populos aliosque elephantos. —Saturae D. Iuni Iuvenalis