libras

E Victionario

Discretiva

libras dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

lībrās[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
lībrās secunda singularis praesens activa indicativus lībrō (lībrāre)
Forma Modus flexurae originis
lībrās casus accusativus pluralis substantivi lībra
Appellatio[+/-]
API: /ˈliːbraːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: lī·brās — morphologica: libr-as

Hispanice[+/-]

libras[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
libras secunda singularis praesens activa indicativus librar
Forma Modus flexurae originis
libras forma pluralis substantivi libra
Appellatio[+/-]
API: [ˈliβras]
Syllabificatio phonetica: li·bras — morphologica: libra-s

Loci[+/-]

Marcus Valerius Martialis 40-103 Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

Emi seu puerum togamve pexam
Seu tres, ut puta, quattuorve libras,
Sextus protinus ille fenerator,
Quem nostis veterem meum sodalem,
Ne quid forte petam timet cavetque,
Et secum, sed ut audiam, susurrat:
‘Septem milia debeo Secundo,
Phoebo quattuor, undecim Phileto,
Et quadrans mihi nullus est in arca’.
O grande ingenium mei sodalis!
Durum est, Sexte, negare, cum rogaris,
Quanto durius, antequam rogeris! —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]

Latinitas postclassica[+/-]

saec. II.

expende Hannibalem: quot libras in duce summo
invenies? hic est quem non capit Africa Mauro
percussa oceano Niloque admota tepenti
rursus ad Aethiopum populos aliosque elephantos. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber secundus. XLIV — libras
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: libras.
  3. 3.0 3.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura X, versus 147 — libras