librarum

E Victionario

Discretiva

librarum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
lībrārum casus genitivus pluralis substantivi lībra

Appellatio[+/-]

API: /liːˈbraːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: lī·brā·rum — morphologica: libr-arum

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79 Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Idem, quo magis miremur, coronas ex auro dedere et civibus. Quis primus donatus sit ea, non inveni equidem; quis primus donaverit, a L. Pisone traditur: A. Postumius dictator apud lacum Regillum castris Latinorum expugnatis eum, cuius maxime opera capta essent. Hanc coronam ex praeda is dedit II librarum, item L. Lentulus consul Seruio Cornelio Merendae Samnitum oppido capto, sed huic quinque librarum; trium Piso Frugi filium ex privata pecunia donavit eamque coronam testamento ei praelegavit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Si de pondere alicuius rei quaeratur, si non videaris scire quot librarum sit, non est erubescendum: si de longitudine non videaris scire quot pedum sit, non est erubescendum: si de ceteris huius modi rebus, quas persequi longum est; et ideo quotienscumque in dubitationem venerunt, licet faciant quaestionem, tamen civilem facere non possunt. —De rhetorica Augustini [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXIII, cap. xi, [38] — librarum
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: librarum.
  3. 3.0 3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De rhetorica (Universitas Turicensis), p. [§ 4] — librarum