Discretiva
|
latinissimus dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| latīnissimus
|
casus nominativus singularis · genus masculinum
|
adiectivi latīnissimus (latīnus superlativus)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: la·tī·nis·si·mus — morphologica: latin-issim-us
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Erasmus
ca. 1469-1536
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas humanistica
saec. XVI. (ca. 1500/1508 p.C.n.)
- Nihil enim unquam hoc cisalpinus orbis produxit omnibus litterariis dotibus absolutius, absit invidia dicto. Nulla erat honesta disciplina, in qua vir ille non poterat cum summis artificibus contendere, inter Graecos graecissimus, inter Latinos latinissimus. In carmine Maronem alterum dixisses, in oratione Politianum quendam lepore referebat, maiestate superabat. —Adagiorum chiliades Erasmi [1][2]
Fontes
