isset

E Victionario

Discretiva

isset dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
īsset tertia singularis plusquam perfectum activa coniunctivus (īre)
Appellatio[+/-]
API: /ˈiːs.set/(classice)
Syllabificatio phonetica: īs·set — morphologica: isset

Loci[+/-]

Gaius Valerius Catullus
-87…-54
M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso
-42…+18
Titus Livius
-58…+17
Quintus Curtius Rufus
fl. 50
Petronius Arbiter
ca. 14-66
Marcus Valerius Martialis
40-103
P. Cornelius Tacitus
55-117
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class.class.class.class. III IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • hoc misso in Syriam requierant omnibus aures:
audibant eadem haec leniter et leviter
nec sibi postilla metuebant talia verba,
cum subito affertur nuntius horribilis
Ionios fluctus, postquam illic Arrius isset,
iam non «Ionios» esse, sed – Hionios. —Carmina Catulli [1][2]

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Nam illud quidem dici. praesertim Stoicis, nullo modo potest: Non isset ad arma Pompeius, non transisset Crassus Euphratem, non suscepisset bellum civile Caesar. Non igitur fatalis exitus habuerunt; vultis autem evenire omnia fato; nihil ergo illis profuisset divinare; atque etiam omnem fructum vitae superioris perdidissent; quid enim posset eis esse laetum exitus suos cogitantibus? —De divinatione Ciceronis [3][2]

class.  (2 p.C.n.)

  • vixisset Phyllis, si me foret usa magistro,
et per quod novies, saepius isset iter;
nec moriens Dido summa vidisset ab arce
dardanias vento vela dedisse rates;
nec dolor armasset contra sua viscera matrem,
quae socii damno sanguinis ulta virum est. —Remedia amoris Ovidii Nasonis [4][2]

class.

  • Otium, ut solet, excitavit plebis rumores: belli diuturnitatem et vastatos agros circa urbem, qua infesto agmine isset Hannibal, exhaustam dilectibus Italiam et prope quotannis caesos exercitus querebantur, et consules bellicosos ambo viros acresque nimis et feroces creatos qui vel in pace tranquilla bellum excitare possent, nedum in bello respirare civitatem forent passuri. —Ab urbe condita Titi Livii [5]

saec. I.

  • Igitur promissis, quanta et praesens necessitas exigebat et ipsius fortuna capiebat, oneratum armari iubet Macedonum more et, quod bene verteret, monstrare iter quamvis arduum et praeceps: evasurum se esse cum paucis, nisi forte crederet, qua ipse pecoris causa isset, Alexandrum pro gloria et perpetua laude ire non posse. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [6][2]

saec. I.

  • Mulier non minus misericors quam pudica ‘ne istud’ inquit ‘’dii sinant, ut eodem tempore duorum mihi carissimorum hominum duo funera spectem. Malo mortuum impendere quam vivum occidere.’ Secundum hanc orationem iubet ex arca corpus mariti sui tolli atque illi, quae vacabat, cruci affigi. Usus est miles ingenio prudentissimae feminae, posteroque die populus miratus est, qua ratione mortuus isset in crucem. —Satyricon T. Petronii Arbitri [7][2]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

  • Si, Lucane, tibi vel si tibi, Tulle, darentur
Qualia Ledaei fata Lacones habent,
Nobilis haec esset pietatis rixa duobus,
Quod pro fratre mori vellet uterque prior,
Diceret infernas et qui prior isset ad umbras:
‘Vive tuo, frater, tempore, vive meo.’ —Epigrammata M. Valerii Martialis [8][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • Nondum ea clades exoleverat cum ignis violentia urbem ultra solitum adfecit, deusto monte Caelio; feralemque annum ferebant et ominibus adversis susceptum principi consilium absentiae, qui mos vulgo, fortuita ad culpam trahentes, ni Caesar obviam isset tribuendo pecunias ex modo detrimenti. —Annales P. Cornelii Taciti [9][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Q. quoque Mucium iureconsultum dicere solitum legi non esse usurpatam mulierem, quae, cum Kalendis Ianuariis apud uirum matrimonii causa esse coepisset, ante diem IV. Kalendas Ianuarias sequentes usurpatum isset: non enim posse impleri trinoctium, quod abesse a viro usurpandi causa ex duodecim tabulis deberet, quoniam tertiae noctis posteriores sex horae alterius anni essent, qui inciperet ex Kalendis. —Noctes Atticae A. Gellii [10][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 84. ad Arrium, versus 11 — isset (Bibliotheca Augustana)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 Vicicitatio: isset.
  3. 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber secundus. 9 [24] — isset
  4. 4.0 4.1 Publius Ovidius Naso - Remedia amoris. (Bibliotheca Augustana): versus 56 — isset
  5. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVI, caput 26, [10] — isset
  6. 6.0 6.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum IV, [12] — isset
  7. 7.0 7.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CXII. — isset
  8. 8.0 8.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. XXXVI, versus 5 — isset
  9. 9.0 9.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber IV. [64] — isset
  10. 10.0 10.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber tertius. Capitulum II, [12] — isset