isse

E Victionario

Discretiva

isse dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
īsse
perfectum activa infinitivus (īre)
Appellatio[+/-]
API: /ˈiːs.se/(classice)
Syllabificatio phonetica: īs·se — morphologica: isse

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Sallustius Crispus
-86…-34
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Titus Livius
-58…+17
P. Ovidius Naso
-42…+18
Marcus Manilius
fl. 14
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
C. Plinius Secundus
23-79
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
Marcus Valerius Martialis
40-103
P. Cornelius Tacitus
55-117
Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
Apuleius
ca. 125-170
Aulus Gellius
ca. 130-180
Aelius Donatus
ca. 310-380
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Franciscus Petrarca
1304-1374
class.class.class.class.class.class.class.IIIIIIIIIIIIVIVXIV

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • De aquae ductu probe fecisti. columnarium vide ne nullum debeamus; quamquam mihi videor isse a Camillo commutatam esse legem. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

class.  (40 a.C.n. / 714 a.u.)

  • Adherbalem dolis vitae suae insidiatum; quod ubi comperisset, sceleri eius obviam isse. Populum Romanum neque recte neque pro bono facturum, si ab iure gentium sese prohibuerit. Postremo de omnibus rebus legatos Romam brevi missurum. Ita utrique digrediuntur. Adherbalis appellandi copia non fuit. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi [3][2]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Sed do etiam in hominibus posse novenarium retineri numerum, quod in hibernis habent in villis mulieres, quidam etiam in aestivis, et id pertinere putant, quo facilius ad greges pastores retineant, et puerperio familiam faciunt maiorem et rem pecuariam fructuosiorem. Sic, inquam, numerus non est ut sit ad amussim, ut non est, cum dicimus mille naves isse ad Troiam, centumirale esse iudicium Romae. —De agricultura Varronis [4][2]

class.

  • Ibi eum legati ab Carthagine paucis ante diebus in sinum Gallicum adpulsis navibus adierunt, iubentes primo quoque tempore in Africam traicere; id et fratrem eius Hannibalem — nam ad eum quoque isse legatos eadem iubentes — facturum; non in eo esse Carthaginiensium res ut Galliam atque Italiam armis obtineant. —Ab urbe condita Titi Livii [5]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • illa verecundis lux est praebenda puellis,
qua timidus latebras speret habere pudor.
ecce, Corinna venit, tunica velata recincta,
candida dividua colla tegente coma –
qualiter in thalamos famosa Semiramis isse
dicitur, et multis Lais amata viris.
Deripui tunicam – nec multum rara nocebat;
pugnabat tunica sed tamen illa tegi. —Amores Ovidii Nasonis [6][2]

class.

  • an melius manet illa fides, per saecula prisca
illac solis equos diversis cursibus isse
atque aliam trivisse viam, longumque per aevum
exustas sedes incoctaque sidera flammis
caeruleam verso speciem mutasse colore,
infusumque loco cinerem mundumque sepultum? —Astronomicon M. Manilii [7][2]

class.

  • Ad ipsum solem revertere: hunc, quem toto terrarum orbe maiorem probat ratio, acies nostra sic contraxit, ut sapientes viri pedalem esse contenderent; quem velocissimum omnium scimus, nemo nostrum moveri videt, nec ire crederemus, nisi appareret isse. Mundum ipsum praecipiti velocitate labentem et ortus occasusque intra momentum temporis revolventem nemo nostrum sentit procedere. Quid ergo miraris, si oculi nostri imbrium stillicidia non separant et ex ingenti spatio intuentibus minutarum imaginum discrimen interit? —Naturales quaestiones Senecae [8][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Mucianus III consul auctor est aliquem ex iis et litterarum ductus Graecarum didicisse solitumque perscribere eius linguae verbis: «Ipse ego haec scripsi et spolia Celtica dicavi,» itemque se vidente Puteolis, cum advecti e nave egredi cogerentur, territos spatio pontis procul a continente porrecti, ut sese longinquitatis aestimatione fallerent, aversos retrorsus isse. —Naturalis historia Plinii [9][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

  • Is legatis dixit: sero itis. Excusserunt illi patrem et aurum in sinu eius invenerunt: ipsi perseverarunt ire quo intenderant, invenerunt ducem cruci fixum, cuius vox fuit: cavete proditorem. Reus est pater.» Quid convenit? «Proditio nobis praedicta est et praedicta a duce»: quaerimus proditorem. «Te isse ad hostes fateris et isse clam et ab his incolumem redisse, aurum retulisse et aurum occultum habuisse». —Institutio oratoria Quintiliani [10][2]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

  • Capto tuam, pudet heu, sed capto, Maxime, cenam,
Tu captas aliam: iam sumus ergo pares.
Mane salutatum venio, tu diceris isse
Ante salutatum: iam sumus ergo pares.
Sum comes ipse tuus tumidique anteambulo regis,
Tu comes alterius: iam sumus ergo pares.
Esse sat est servum, iam nolo vicarius esse.
Qui rex est, regem, Maxime, non habeat. —Epigrammata M. Valerii Martialis [11][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • tradunt plerique eorum temporum scriptores crebris ante exitium diebus illusum isse pueritiae Britannici Neronem, ut iam non praematura neque saeva mors videri queat, quamvis inter sacra mensae, ne tempore quidem ad complexum sororum dato, ante oculos inimici properata sit in illum supremum Claudiorum sanguinem, stupro prius quam veneno pollutum. —Annales P. Cornelii Taciti [12][2]

saec. II.

  • instantem regi Armenio Parthoque cometen
prima videt, famam rumoresque illa recentis
excipit ad portas, quosdam facit; isse Niphaten
in populos magnoque illic cuncta arva teneri
diluvio, nutare urbes, subsidere terras,
quocumque in trivio, cuicumque est obvia, narrat. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [13][2]

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Confiteor enim – quod mihi obiectum est – eum, postquam uxorem duxerit, a compecti fide descivisse ac derepente animi mutatum quod antea nimio studio festinarat pari pertinacia prohibitum isse, denique ne matrimonium nostrum coalesceret, quidvis pati, quidvis facere paratum fuisse, quamquam omnis illa tam foeda animi mutatio et suscepta contra matrem simultas non ipsi uitio vortenda sit, sed socero eius eccilli Herennio Rufino, qui unum neminem in terris viliorem se aut improbiorem aut inquinatiorem reliquit. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [14][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Ad ea respondit Evathlus: ‘Potui’ inquit ‘huic tuae tam ancipiti captioni isse obviam, si verba non ipse facerem atque alio patrono uterer. Sed maius mihi in ista victoria prolubium est, cum te non in causa tantum, sed in argumento quoque isto vinco.’ —Noctes Atticae A. Gellii [15][2]

saec. IV.  (fl. 350 p.C.n.)

  • clam praepositio casibus servit ambobus. utriusque casus praepositiones sunt hae: in, sub, super, subter. quarum in et sub tunc accusativi casus sunt, cum ad locum uel nos vel quoslibet ire isse ituros esse significamus; tunc ablativi, cum vel nos vel quoslibet in loco esse fuisse futuros esse significamus. cuius rei exempla sunt haec:
    • in accusativi casus, itur in antiquam silvam,
    • in ablativi casus, stans celsa in puppi;
    • sub accusativi casus, postesque sub ipsos / nituntur gradibus;
    • sub ablativi casus, arma sub adversa posuit radiantia quercu. —Ars maior Donati [16][2]

saec. IV.

  • Sed ideo per unum hominem dixit, a quo generatio utique, hominum coepit, ut per generationem doceret isse per omnes originale peccatum. —De nuptiis et concupiscentia Augustini [17][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1343 p.C.n.)

  • Quecunque fere de Cesaribus dicta sunt vacua consilii dixerim sed plena miraculi. Quid enim profuit de longinquo venturos casus previdisse nec obviam isse cum iri posset, si modo poterat? Nec erat, ut est apud poetam, Fortuna omnipotens et ineluctabile fatum. Utcunque se res habeant, propter admirationem tantum memoriam meruerunt. —Rerum memorandarum libri Petrarcae [18][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber tertius decimus. Ep. 6 [1] — isse
  2. 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 2.12 2.13 2.14 2.15 2.16 Vicicitatio: isse.
  3. 3.0 3.1 Gaius Sallustius Crispus - Bellum Iugurthinum. (The Latin Library): Cap. XXII.  — isse
  4. 4.0 4.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber secundus, I. — isse
  5. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXX, caput 19, [3] — isse
  6. 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber primus, 5, versus 11 — isse
  7. 7.0 7.1 Marcus Manilius - Astronomicon libri quinque. (Bibliotheca Augustana): Liber primus, versus 730 — isse
  8. 8.0 8.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 1. 3, versus 10 — isse
  9. 9.0 9.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 3, [6] — isse
  10. 10.0 10.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber septimus, I. [30] — isse
  11. 11.0 11.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus. XVIII, versus 3 — isse
  12. 12.0 12.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XIII. [17] — isse
  13. 13.0 13.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VI, versus 409 — isse
  14. 14.0 14.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 4. Sectio 74. Versus 2 — isse
  15. 15.0 15.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quintus. Capitulum X, [11] — isse
  16. 16.0 16.1 Aelius Donatus - Ars grammatica sive Ars maior. (Universitas Turicensis): de praepositione  — isse
  17. 17.0 17.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XXVII, p. 45. — isse
  18. 18.0 18.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber IV. 10: [1] — isse