induxeras

Discretiva

induxeras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūxerās	secunda singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkseraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·xe·rās — morphologica: in-dux-eras

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sic enim me vel induxeras vel reduxeras ad philosophicas vanitates, ut nisi quia Dominus adiuvit me, paulo minus habitasset in inferno anima mea; et, ut iterum summam summatim ac breviter perstringam, neminem habebam tam unanimem dum adhuc essem vobiscum quasi unus ex vobis. —Epistolae Nicolai Clarevallensis (fl.1160).