induceres

E Victionario

Discretiva

induceres dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūcerēs secunda singularis imperfectum activa coniunctivus indūcō (indūcere)
Appellatio[+/-]
API: /inˈduːkereːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·ce·rēs — morphologica: in-duc-eres
Usus[+/-]
Latinitas antiqua

antiq.

  • non edepol quo te esse impudicam crederem;
verum periclitatus sum animum tuom,
quid faceres et quo pacto id ferre induceres.
equidem ioco illa dixeram dudum tibi,
ridiculi causa. vel hunc rogato Sosiam. —Amphitruo Plauti. (ca. -200)