induc

Discretiva

induc dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūc	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	indūcō (indūcere)

API: /inˈduːk/

Syllabificatio phonetica: in·dūc — morphologica: in-duc

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
induc	prima singularis	praesens	activa	indicativus	induce
induc	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	induce
induc	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	induce

API: [inˈduk]

Syllabificatio phonetica: in·duc — morphologica: in-duc

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Primum quod facis, ut homines noris, significa ut appareat, et auge ut cotidie melius fiat. Nihil mihi tam populare neque tam gratum videtur. Deinde id quod natura non habes induc in animum ita simulandum esse ut natura facere videare. —Petitio consulatus Ciceronis ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Petitio consulatus, Q. Tulli Ciceronis commentariolum petitionis. (The Latin Library): 11 [42] — induc
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: induc.