Discretiva
|
iactos dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| iactōs
|
casus accusativus pluralis · genus masculinum
|
participii iactus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: iac·tōs — morphologica: iact-os
|
|
P. Ovidius Naso
-42…+18
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (versio II, ca. 5 p.C.n.)
- Ut rediit animus, tua facta requirere coepi.
- narrat aenipedes Martis arasse boves,
- vipereos dentes in humum pro semine iactos,
- et subito natos arma tulisse viros –
- terrigenas populos civili Marte peremptos
- inplesse aetatis fata diurna suae.
- devictus serpens. iterum, si vivat Iason,
- quaerimus; alternant spesque timorque vicem. —Heroides Ovidii Nasonis [1][2]
Fontes
