hilaros

Discretiva

hilaros dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
hilarōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	adiectivi hilarus

Appellatio pronuntiatusque

API: ˈhi.la.roːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hi·la·rōs — morphologica: hilar-os

Loci

T. Maccius Plautus ca. -254…-184

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• ite foras: hic volo ante ostium et ianuam

meos participes bene accipere.

statuite hic lectulos, ponite hic quae adsolent.

hic statui volo primum aliqua mihi,

unde ego omnis hilaros, ludentis, laetificantis faciam ut fiant,

quorum opera mihi facilia factu facta haec sunt, quae volui effieri.

nam improbus est homo qui beneficium scit accipere et reddere nescit. —Persa Plauti