Discretiva
|
hilariores dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| hilariōrēs
|
casus nominativus pluralis · genus masculinum
|
hilarior (hilaris comparativus)
|
| hilariōrēs
|
casus nominativus pluralis · genus femininum
|
hilarior (hilaris comparativus)
|
| hilariōrēs
|
casus accusativus pluralis · genus masculinum
|
hilarior (hilaris comparativus)
|
| hilariōrēs
|
casus accusativus pluralis · genus femininum
|
hilarior (hilaris comparativus)
|
| hilariōrēs
|
casus vocativus pluralis · genus masculinum
|
hilarior (hilaris comparativus)
|
| hilariōrēs
|
casus vocativus pluralis · genus femininum
|
hilarior (hilaris comparativus)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: hi·la·ri·ō·rēs — morphologica: hilar-ior-es
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (49 a.C.n. / 705 a.u.)
- Cum dedissem ad te litteras tristis et metuo ne veras de Lucreti ad Cassium litteris Capua missis, Cephalio venit a vobis. attulit etiam a te litteras hilariores nec tamen firmas, ut soles. omnia facilius credere possum quam quod scribitis, Pompeium exercitum habere. nemo huc ita adfert omniaque quae nolim. O rem miseram! malas causas semper obtinuit, in optima concidit. quid dicam nisi illud eum scisse (neque enim erat difficile), hoc nescisse? —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]
Fontes
