Jump to content

hilariorem

E Victionario

Discretiva

hilariorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
hilariōrem casus accusativus singularis · genus masculinum hilarior (hilaris comparativus)
hilariōrem casus accusativus singularis · genus femininum hilarior (hilaris comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /hi.la.riˈoːrem/(classice)
Syllabificatio phonetica: hi·la·ri·ō·rem — morphologica: hilar-ior-em

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

  • At vero, inquam, tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius a te cavero amplius eo nomine neminem, cuius petitio sit, petiturum. Non mehercule, inquit, tibi repromittere istuc quidem ausim. nam hunc, qui negat, video flagitatorem non illum quidem tibi molestum, sed adsiduum tamen et acrem fore. Tum Pomponius: ego vero, inquit, Brutum nihil mentiri puto. videor enim iam te ausurus esse appellare, quoniam longo intervallo modo primum animadverti paulo te hilariorem. —Brutus Ciceronis [1][2]

class.

  • Novissima damnatio est sub gravissimis nominibus impleta: obiecta est et religionum violatio et iuventutis corruptela, quam inmittere in deos, in patres, in rem publicam dictus est. Post haec carcer et venenum. Haec usque eo animum Socratis non moverant, ut ne vultum quidem moverent. O illam mirabilem laudem et singularem! Usque ad extremum nec hilariorem quisquam nec tristiorem Socraten vidit. Aequalis fuit in tanta inaequalitate fortunae. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Amygdalae amarae radicum decoctum cutem in facie corrigit coloremque hilariorem facit. nuces ipsae somnum faciunt et aviditatem, urinam et menses cient. capitis dolori inlinuntur maximeque in febri; si ab ebrietate, in aceto et rosaceo et aquae sextario. sanguinem sistunt cum amylo et menta, lethargicis et comitialibus prosunt capite peruncto, epinyctidas sanant e vino vetere, ulcera putrescentia, canum morsus cum melle et furfures ex facie ante fotu praeparata, … —Naturalis historia Plinii [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Brutus. (The Latin Library): V. [18] — hilariorem
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: hilariorem.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 17. 104, versus 28 — hilariorem
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIII, cap. 75, [144] — hilariorem