hilariore

Discretiva

hilariore dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
hilariōre	casus ablativus singularis	hilarior (hilaris comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /hi.la.riˈoːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hi·la·ri·ō·re — morphologica: hilar-ior-e

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (43 p.C.n.)

• In illis enim quamvis aegrum eum adhuc et secum reluctantem avocabit ipsa rerum, quas tractabit, austeritas; haec, quae remissa fronte commentanda sunt, non feret, nisi cum iam sibi ab omni parte constiterit. Itaque debebis eum severiore materia primum exercere, deinde hilariore temperare. —De consolatione ad Polybium Senecae

Latinitas nova

saec. XVI.  (1588 p.C.n.)

• Ad heroicum ergo genium et ingenium vester hic vestrasque Lullius confugiens ita (mihi certe persuadeo) suscipietur, quemadmodum ipsi ad vestros tanquam ad proprios lares hilariore spiritu contigit adventare; ubi non minus compertum esse video me super illius adinventionem excolendam elaborasse, cuius intelligentiae divinitatem summi philosophorum principes, ut olim consuevere, ita et in posterum admirari, persequi et imitari perpetuo debebunt; —De specierum scrutinio Iordani Bruni