Jump to content

gradui

E Victionario

Discretiva

gradui dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
graduī casus dativus singularis substantivi gradus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈgradu.iː/(classice)
Syllabificatio phonetica: gra·duī — morphologica: grad-ui

Loci

[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Nicolaus Copernicus
1473–1543
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Suspice igitur atque insili quarto gradui, ex quo bonitas incipit, atque omnis vera laudatio. —De quantitate animae Augustini [1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Cum ergo eousque nos pervenisse videmus: ubi rectas & ambitiosae differentia sensum prorsus evadit tanquam una linea factarum, non dubitamus ipsius dodrantis unius gradus 1309, aequa ratione ipsi gradui & reliquis partibus subtensas accommodare, ut tribus partibus adiecto quadrante constituamus unum gradum partium 1745, dimidium gradum partium 872 atque trientis partis 582 proxime. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De quantitate animae . (Universitas Turicensis): . Caput XXXIII, p. 73. — gradui
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: gradui.
  3. 3.0 3.1 Nicolaus Copernicus - De revolutionibus orbium coelestium - Libri VI. Norimbergae apud Ioh. Petreum, Anno MDXLIII. (Universitas Turicensis) Liber primus. De magnitudine rectarum in circulo linearum. Cap. XII. — gradui