generaturi

E Victionario

Discretiva

generaturi dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
generātūrī casus genitivus singularis · genus masculinum participii generātūrus
generātūrī casus genitivus singularis · genus neutrum participii generātūrus
generātūrī casus nominativus pluralis · genus masculinum participii generātūrus
generātūrī casus vocativus pluralis · genus masculinum participii generātūrus

Appellatio[+/-]

API: /generaːˈtuːriː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·tū·rī — morphologica: generat-ur-i

Loci[+/-]

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Unde autem fieri posset ut qui fuerant coniungendi, et ipsa coniunctione generaturi, sua corpora non moverent; quandoquidem nullus fit hominis ad hominem corporalis accessus, si desit corporis motus? —De nuptiis et concupiscentia Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XXXI, p. 53 — generaturi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: generaturi.