generaturi
Discretiva
generaturi dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
generātūrī | casus genitivus singularis · genus masculinum | participii generātūrus |
generātūrī | casus genitivus singularis · genus neutrum | participii generātūrus |
generātūrī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii generātūrus |
generātūrī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii generātūrus |
Appellatio[+/-]
API: /generaːˈtuːriː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·tū·rī — morphologica: generat-ur-i
Loci[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XXXI, p. 53 — generaturi
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: generaturi.