fugiens
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈfugieːns/ (classice) - Syllabificatio phonetica: fu·gi·ēns — morphologica: fugi-ens
Notatio
[+/-]Participium
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| fugiēns | —
|
praesens | activa | participium | fugiō (fugere) |
Declinatio
[+/-]| positivus singularis | positivus pluralis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
| nom. | fugiēns | fugiēns | fugiēns | nom. | fugientēs | fugientēs | fugientia |
| gen. | fugientis | fugientis | fugientis | gen. | fugientium | fugientium | fugientium |
| dat. | fugientī | fugientī | fugientī | dat. | fugientibus | fugientibus | fugientibus |
| acc. | fugientem | fugientem | fugiēns | acc. | fugientēs fugientīs |
fugientēs fugientīs |
fugientia |
| abl. | fugiente fugientī |
fugiente fugientī |
fugiente fugientī |
abl. | fugientibus | fugientibus | fugientibus |
| voc. | fugiēns | fugiēns | fugiēns | voc. | fugientēs | fugientēs | fugientia |
Translationes
[+/-]Participium
|
Loci
[+/-]| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- vernacula putatio deiectis per ramos vitium crinibus circumvestit arborem crinesque ipsos uvis, Gallica in traduces porrigitur, Aemiliae viae in ridicas Atiniarum ambitu, frondem earum fugiens. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [208] — fugiens
- ↑ Vicicitatio: fugiens.