fortioribus

Discretiva

fortioribus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fortiōribus	casus dativus pluralis	fortior (fortis comparativus)
fortiōribus	casus ablativus pluralis	fortior (fortis comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /for.tiˈoːri.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: for·ti·ō·ri·bus — morphologica: fort-ior-ibus

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• et cybia vetera eluta in novo vase, dein trita prosunt doloribus. aeque prodesse dicuntur omnium salsamentorum spinae combustae tritaeque et inlitae. decocuntur et ranae singulae in aceti heminis, ut dentes ita colluantur contineaturque in ore sucus. si fastidium obstaret, suspendebat pedibus posterioribus eas Sallustius Dionysius, ut ex ore virus deflueret in acetum fervens, idque e pluribus ranis; fortioribus stomachis ex iure mandendas dabat. maxillaresque ita sanari praecipue dentes putant, mobiles vero supra dicto aceto stabiliri. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Quare qui a Latinis exiget illam gratiam sermonis Attici, det mihi in loquendo eandem iucunditatem et parem copiam. Quod si negatum est, sententias aptabimus iis vocibus quas habemus, nec rerum nimiam tenuitatem, ut non dicam pinguioribus, fortioribus certe verbis miscebimus, ne virtus utraque pereat ipsa confusione: nam quo minus adiuvat sermo, rerum inventione pugnandum est. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• nuper certe caeso Quintilio Varo pulsam e Germania servitutem, nec Vitellium principem sed Caesarem Augustum bello provocatum. libertatem natura etiam mutis animalibus datam, virtutem proprium hominum bonum; deos fortioribus adesse: proinde arriperent vacui occupatos, integri fessos. dum alii Vespasianum, alii Vitellium foveant, patere locum adversus utrumque. —Historiae P. Cornelii Taciti