fortiora

Discretiva

fortiora dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fortiōra	casus nominativus pluralis · genus neutrum	fortior (fortis comparativus)
fortiōra	casus accusativus pluralis · genus neutrum	fortior (fortis comparativus)
fortiōra	casus vocativus pluralis · genus neutrum	fortior (fortis comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /for.tiˈoːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: for·ti·ō·ra — morphologica: fort-ior-a

Loci

Vitruvius ca. -80…-15

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Cum ergo id animadvertam, admiror, quid ita non scriptoribus eidem honores etiamque maiores sint tributi, qui infinitas utilitates aevo perpetuo omnibus gentibus praestant. Id enim magis erat institui dignum, quod athletae sua corpora exercitationibus efficiunt fortiora, scriptores non solum suos sensus, sed etiam omnium, cum libris ad discendum et animos exacuendos praeparant praecepta. —De architectura Vitruvii

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Sed neque his tribus quasi formis inclusa eloquentia est. Nam ut inter gracile ualidumque tertium aliquid constitutum est, ita horum interualla sunt atque inter haec ipsa mixtum quiddam ex duobus medium est, quoniam et subtili plenius aliquid atque subtilius et uehementi remissius atque uehementius inuenitur, ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur. —Institutio oratoria Quintiliani