formicam

E Victionario

Discretiva

formicam dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
formīcam casus accusativus singularis substantivi formīca

Appellatio[+/-]

API: /forˈmiːkam/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·mī·cam — morphologica: formic-am

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Plinius Secundus
23-79
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • ‘Nihil est mundo melius in rerum natura.’ Ne in terris quidem urbe nostra: num igitur idcirco in urbe esse rationem cogitationem mentem putas, aut, quoniam non sit, num idcirco existimas formicam anteponendam esse huic pulcherrumae urbi, quod in urbe sensus sit nullus, in formica non modo sensus sed etiam mens ratio memoria? —De natura deorum Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • iam quidem lunari potestate ostrearum conchyliorumque et concharum omnium corpora augeri ac rursus minui, quin et soricum fibras respondere numero lunae exquisivere diligentiores, minimumque animal, formicam, sentire vires sideris interlunio semper cessantem. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354/66 p.C.n.)

  • Quid est, quod quidam sollicitudinis exemplum proposuere formicam, alii de hac longos texuere sermones, parsimoniam atque industriam predicantes? —De remediis utriusque fortune Petrarcae [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber tertius. IX [21] — formicam
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: formicam.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 41, [109] — formicam
  4. 4.0 4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. Prefatio — formicam