forato

Discretiva

forato dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forātō	secunda singularis	futurum	activa	imperativus	forō (forāre)
forātō	tertia singularis	futurum	activa	imperativus	forō (forāre)

API: /foˈraːtoː/

Syllabificatio phonetica: fo·rā·tō — morphologica: for-ato

Forma	Modus flexurae	originis
forātō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii forātus
forātō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii forātus
forātō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii forātus
forātō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii forātus

API: /foˈraːtoː/

Syllabificatio phonetica: fo·rā·tō — morphologica: forat-o

saec. IV. - saec. V.

Quo tempore etiam sternutamentum concitare non alienum erit hoc medicamento, quod ex his rebus conponitur: Veratri albi, castorei, struthii, quod est radix lanaria, piperis albi, singulorum denarios singulos. Haec contusa tenuiter forato cribro transmittantur; cum opus fuerit, per pinnam aut calamum scriptorium naribus insufflentur vel spicillo tincto in aqua et excusso naribus iniciantur. —De medicamentis liber Marcelli (fl. 395–415). Caput I.

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forato	—	perfectum	—	participium	forare

API: /foˈrato/

Syllabificatio phonetica: fo·ra·to — morphologica: forat-o