Jump to content

forare

E Victionario

Discretiva

forare dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

forāre

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
forāre secunda singularis praesens passiva imperativus forō (forāre)
forāre
praesens activa infinitivus forō
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /foˈraːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: fo·rā·re — morphologica: for-are

forare

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
forare
praesens activa infinitivus fora substantiv.
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /foˈrare/
Syllabificatio phonetica: fo·ra·re — morphologica: for-are

Loci

[+/-]
T. Lucretius Carus
–95…–55
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • tum penetrabat eos posse haec liquefacta calore
quamlibet in formam et faciem decurrere rerum,
et prorsum quamvis in acuta ac tenvia posse
mucronum duci fastigia procudendo,
ut sibi tela parent silvasque ut caedere possint
materiemque dolare et levia radere tigna
et terebrare etiam ac pertundere perque forare. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.

  • Vix umquam ita telum non sequitur: sed si morabitur, excuti quoque ictum aliquo ferramento poterit. Ultimum est, ubi non evellitur, terebra iuxta forare, ab eoque foramine ad speciem litterae vel contra telum os excidere sic, ut lin<e>ae, quae diducuntur, ad telum spectent; eo facto id necesse est labet et facile auferatur. —De Medicina Celsi [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quintus, versus 1268 — forare
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: forare.
  3. 3.0 3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, V. [4b] — forare