flenda

Discretiva

flenda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

flenda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
flenda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi flendus
flenda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi flendus
flenda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi flendus
flenda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi flendus
flenda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi flendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈflen.da/

(classice)

Syllabificatio phonetica: flen·da — morphologica: fl-end-a

flendā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
flendā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi flendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈflen.daː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: flen·dā — morphologica: fl-end-a

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (41 p.C.n.)

• Heraclitus quotiens prodierat et tantum circa se male viventium, immo male pereuntium viderat, flebat, miserebatur omnium qui sibi laeti felicesque occurrebant, miti animo, sed nimis inbecillo: et ipse inter deplorandos erat. Democritum contra aiunt numquam sine risu in publico fuisse; adeo nihil illi videbatur serium eorum quae serio gerebantur. Vbi istic irae locus est? aut ridenda omnia aut flenda sunt. —De ira libri III Senecae

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• lavatur itaque et mundus est qui et praeterita plangit et flenda iterum non admittit. Lavatur et non est mundus qui plangit quae gessit nec deserit, et post lacrimas ea quae fleverat repetit. —Sententiarum libri III Isidori Hispalensis