Discretiva
|
finitorum dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales1
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| fīnītōrum
|
casus genitivus pluralis · genus masculinum
|
participii fīnītus
|
| fīnītōrum
|
casus genitivus pluralis · genus neutrum
|
participii fīnītus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: fī·nī·tō·rum — morphologica: finit-orum
Proprietates grammaticales2
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| fīnītōrum
|
casus genitivus pluralis
|
substantivi fīnītor
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: fī·nī·tō·rum — morphologica: finitor-um
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (63 a.C.n. / 691 a.u.)
- Atque illud circumspicite vestris mentibus una, Quirites. Legatos nostros, homines auctoritate tenui, qui rerum privatarum causa legationes liberas obeunt, tamen exterae nationes ferre vix possunt. Grave est enim nomen imperi atque id etiam in levi persona pertimescitur, propterea quod vestro, non suo nomine, cum hinc egressi sunt, abutuntur. Quid censetis, cum isti xviri cum imperio, cum fascibus, cum illa delecta finitorum iuventute per totum orbem terrarum vagabuntur, quo tandem animo, quo metu, quo periculo miseras nationes futuras? —De lege agraria oratio secunda contra P. Servilium Rullum tr. pleb. in Senatu Ciceronis [1][2]
Fontes
