fascinaverat
Discretiva
|
fascinaverat dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| fascināverat | tertia singularis | plusquam perfectum | activa | indicativus | fascinō (fascināre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /faskiˈnaːwerat/ (classice) - Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·ve·rat — morphologica: fascinav-erat
Usus
[+/-]- Innumera Scripturae divinae loca, historiarum testimonia, philosophorum scita miro studio explicat: siquidem versipellis haereticus ita blandis illecebris multorum animos fascinaverat, ut vulgo iactaretur, non posse illi Hieronymum respondere cum laude, sed cum vituperatione coniugii. —Adversus Iovinianum Hieronymi Stridonensis. (340-420)