fascinaverant

Discretiva

fascinaverant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascināverant	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	fascinō (fascināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /faskiˈnaːwerant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·ve·rant — morphologica: fascinav-erant

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et recte, illae enim virgae erant quod fuerant, sed per incantationes Aegyptias et arcana quaedam fascinaverant magi oculos hominum, ut virgae viderentur eis speciem habere draconum. —De Trinitate et operibus eius Ruperti Tuitiensis (1070-1129). Liber primus.