fascinato

Discretiva

fascinato dictio est in variis linguis:

• Italice: fascinato

Formae affines

Latine

fascinātō

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascinātō	secunda singularis	futurum	activa	imperativus	fascinō (fascināre)
fascinātō	tertia singularis	futurum	activa	imperativus	fascinō (fascināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /faskiˈnaːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·tō — morphologica: fascin-ato

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
fascinātō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii fascinātus
fascinātō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii fascinātus
fascinātō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii fascinātus
fascinātō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii fascinātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /faskiˈnaːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·tō — morphologica: fascinat-o

Usus

• verum Guisius seu fratris praestigiis, seu vanis Carafarum promissis fascinato animo neminem audiebat, sed in sententia cum Carafa perstabat, et omni mora omissa ad regnum recta properandum esse contendebat. —Historiae Sui Temporis Iacobi Augusti Thuani. (Liber XVIII. 1543-1560)

Italice

fascinato

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascinato	—	perfectum	—	participium	fascinare

Appellatio pronuntiatusque

API: /faʃ.ʃiˈnato/

Syllabificatio phonetica: fa·sci·na·to — morphologica: fascinat-o