fascinantur

Discretiva

fascinantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascinantur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	fascinō (fascināre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /faskiˈnantur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fas·ci·nan·tur — morphologica: fascin-antur

Usus

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Seponamus paululum cupiditatem hanc insatiabilem, qua mentis fascinantur oculi, et opinionem rationi cedere sinamus; —De casibus virorum illustrium Joannis Boccatii. (Liber III. 1313-1375)