fandum

E Victionario

Discretiva

fandum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
fandum
activa gerundium­ accusativo for (fārī)
Forma Modus flexurae originis
fandum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi fandus
fandum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi fandus
fandum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi fandus
fandum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi fandus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈfandum/(classice)
Syllabificatio phonetica: fan·dum — morphologica: f-and-um

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • Lex docuit sine lege loqui, cum vindicat arte
Quidquid jura negat fandum: retinacula morum
Numina fallaci finxerunt sordida cantu.
Phoebum, et ter ternas dixerunt esse sorores,
Castalium laticem, varias quoque Palladis artes. —Carmina Ennodii Ticinensis.[1]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Ennodius Ticinensis (474-521) = Magnus Felix Ennodius, Carmina. IX. Dictio quae habita est in natali sancti ac beatissimi papae Epiphanii, in annum XXX sacerdotii. J. P. Migne (0323B)
  2. Vicicitatio: fandum.