Jump to content

elatarum

E Victionario

Discretiva

elatarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ēlātārum casus genitivus pluralis · genus femininum participii ēlātus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /eːlaːˈtaːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: ē·lā·tā·rum — morphologica: e-lat-arum

Loci

[+/-]
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Humilitas enim ipsam imitantibus coelum aperit, eamque negligentibus illud claudit, ita ut nulla persecutione inimicorum reserari possit, superbiamque in infernum deiicit, qui haereditas hominum elatarum mentium est. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Visio septima, X — elatarum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: elatarum.