effutiretis

Discretiva

effutiretis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
effūtīrētis	secunda pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	effūtiō (effūtīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ef.fuːtiːˈreːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ef·fū·tī·rē·tis — morphologica: ef-fut-iretis

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• Chremes:

Conclusam hic habeo uxorem saevam: verum istoc de nomine

Eo perperam olim dixi ne vos forte imprudentes foris

Effutiretis, atque id porro aliqua uxor mea rescisceret. —Phormio Terentii Afri (ca. 184-158 a.C.n.). Actus 5, scaena 1. v. 19