Discretiva
|
effugis dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| effugis
|
secunda singularis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
effugiō (effugere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ef·fu·gis — morphologica: ef-fug-is
Loci
|
|
|
M. Annaeus Lucanus
39–65
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 62/65 p.C.n.)
- spumea tum primum rabies vaesana per ora
- effluit et gemitus et anhelo clara meatu
- murmura, tum maestus vastis ululatus in antris
- extremaeque sonant domita iam virgine voces:
- ‘ effugis ingentes, tanti discriminis expers,
- bellorum, Romane, minas, solusque quietem
- Euboici vasta lateris convalle tenebis’.
- cetera suppressit faucesque obstruxit Apollo. —Bellum civile sive Pharsalia M. Annaei Lucani [1][2]
Fontes
