Discretiva
|
effugiam dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| effugiam
|
prima singularis
|
praesens
|
activa
|
coniunctivus
|
effugiō (effugere)
|
| effugiam
|
prima singularis
|
futurum
|
activa
|
indicativus
|
effugiō (effugere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ef·fu·gi·am — morphologica: ef-fug-iam
Loci
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170 p.C.n.)
- Quo rursum itaque tantis laqueis inclusa vestigium porrigam quibusque tectis vel etiam tenebris abscondita magnae Veneris inevitabiles oculos effugiam ? Quin igitur masculum tandem sumis animum et cassae speculae renuntias fortiter et ultroneam te dominae tuae reddis et vel sera modestia saevientes impetus eius mitigas? —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]
Fontes
