dubitassent

Discretiva

dubitassent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitāssent	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /dubiˈtaːs.sent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tās·sent — morphologica: dubita[v-i]ssent

Formae aliae

• dubitāvissent

Usus

Latinitas postclassica

saec. V.

• hoc si Maeonias cinctu graderere per urbes,

in te pampineos transferret Lydia thyrsos,

in te Nysa choros; dubitassent orgia Bacchi,

cui furerent; irent blandae sub vincula tigres. —Panegyricus de quarto consulatu Honorii Augusti Claudii Claudiani (370-404). Vol 1. p.330, versus 604.