dubitaretur

E Victionario

Discretiva

dubitaretur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dubitārētur tertia singularis imperfectum passiva coniunctivus dubitō (dubitāre)

Appellatio[+/-]

API: /du.bi.taːˈreːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·rē·tur — morphologica: dubit-aretur

Loci[+/-]

P. Cornelius Tacitus
55-117
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • At Neroni nuntios patrati facinoris opperienti adfertur evasisse ictu levi sauciam et hactenus adito discrimine ne auctor dubitaretur. tum pavore exanimis et iam iamque adfore obtestans vindictae properam, sive servitia armaret vel militem accenderet, sive ad senatum et populum pervaderet, naufragium et vulnus et interfectos amicos obiciendo: quod contra subsidium sibi? nisi quid Burrus et Seneca; quos expergens statim acciverat, incertum an et ante gnaros. —Annales P. Cornelii Taciti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (Universitas Turicensis): Liber XIV. [7] — dubitaretur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dubitaretur.