Jump to content

dubitaret

E Victionario

Discretiva

dubitaret dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dubitāret tertia singularis imperfectum activa coniunctivus dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /du.biˈtaːret/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·ret — morphologica: dubit-aret

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Quintus Curtius Rufus
fl. 50
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum, qui volucrium lapsus atque cantus, qui pecudum pastus, quae vita silvestrium. Quid iam de hominum genere dicam, qui quasi cultores terrae constituti non patiuntur eam nec inmanitate beluarum efferari nec stirpium asperitate vastari, quorumque operibus agri, insulae litoraque collucent distincta tectis et urbibus. Quae si, ut animis, sic oculis videre possemus, nemo cunctam intuens terram de divina ratione dubitaret. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

saec. I.

  • Isdem ferme diebus Darei litterae adlatae sunt tandem ut regi scriptae. Petebat, uti filiam suam - Statirae erat nomen - nuptiis Alexander sibi adiungeret: dotem offerre omnem regionem inter Hellespontum et Halyn amnem sitam, inde orientem spectantibus terris contentum. Si forte dubitaret, quod offerretur, accipere, numquam diu eodem vestigio stare fortunam, semperque homines, quantamcumque felicitatem habeant, invidiam tamen sentire maiorem. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • quocumque diei tempore inclamatus a puero, quamvis occultus atque abditus, ex imo advolabat pastusque e manu praebebat ascensuro dorsum, pinnae aculeos velut vagina condens, receptumque Puteolos per magnum aequor in ludum ferebat simili modo revehens pluribus annis, donec morbo extincto puero subinde ad consuetum locum ventitans tristis et maerenti similis ipse quoque, quod nemo dubitaret, desiderio expiravit. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. XXXIX [99] — dubitaret
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: dubitaret.
  3. 3.0 3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum V, [2] — dubitaret
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 8, [25] — dubitaret