dubitabat

E Victionario

Discretiva

dubitabat dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dubitābat tertia singularis imperfectum activa indicativus dubitō (dubitāre)

Appellatio[+/-]

API: /dubiˈtaːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·bat — morphologica: dubit-abat

Loci[+/-]

Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XIX.

  • Quod autem Zeno dubitabat, quia si locus est aliquid, erit in aliquo, solvere non est difficile: nihil enim vetat, primum locum esse quidem in alio; non tamen esse in illo ut in loco, sed quemadmodum sanitas est in calidis, ut habitus; calidum autem in corpore, ut affectio: quare non est necesse in infinitum abire. —Aristotelis Physica Bussemakeri [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber IV, capitulum III, [6] — dubitabat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dubitabat.