dubitabat

Discretiva

dubitabat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitābat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /dubiˈtaːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·bat — morphologica: dubit-abat

Loci

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XIX.

• Quod autem Zeno dubitabat, quia si locus est aliquid, erit in aliquo, solvere non est difficile: nihil enim vetat, primum locum esse quidem in alio; non tamen esse in illo ut in loco, sed quemadmodum sanitas est in calidis, ut habitus; calidum autem in corpore, ut affectio: quare non est necesse in infinitum abire. —Aristotelis Physica Bussemakeri