dubitabam

E Victionario

Discretiva

dubitabam dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dubitābam prima singularis imperfectum activa indicativus dubitō (dubitāre)

Appellatio[+/-]

API: /dubiˈtaːbam/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·bam — morphologica: dubit-abam

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Quia, dum dubitabam quam ducerem, non satis faciebam matri; ita ne illi quidem. Nunc nihil mihi tanti est. Faciam quod volunt. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

class.  (41/42 p.C.n.)

  • Saepe iam, mater optima, impetum cepi consolandi te, saepe continui. Vt auderem multa me inpellebant: primum videbar depositurus omnia incommoda, cum lacrimas tuas, etiam si supprimere non potuissem, interim certe abstersissem; deinde plus habiturum me auctoritatis non dubitabam ad excitandam te, si prior ipse consurrexissem; praeterea timebam ne a me victa fortuna aliquem meorum vinceret. Itaque utcumque conabar manu super plagam meam inposita ad obliganda vulnera vestra reptare. —De consolatione ad Helviam matrem Senecae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (Universitas Turicensis): Liber tertius decimus. Ep. 42 — dubitabam
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dubitabam.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - De consolatione ad Helviam matrem. (The Latin Library):  I, versus 1 — dubitabam