donasset

Discretiva

donasset dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnāsset	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːs.set/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nās·set — morphologica: dona[v-i]sset

Formae aliae

• dōnāvisset

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Petronius Arbiter ca. 14–66

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

• Itaque cum paucis annis post hanc civitatis donationem acerrima de civitate quaestio Licinia et Mucia lege venisset, num quis eorum, qui de foederatis civitatibus esset civitate donatus, in iudicium est vocatus? Nam Spoletinus T. Matrinius, unus ex iis quos C. Marius civitate donasset, dixit causam ex colonia Latina in primis firma et inlustri. —Pro L. Cornelio Balbo oratio Ciceronis

saec. I.

• Quid huic formae aut Ariadne habuit aut Leda simile? Quid contra hanc Helene, quid Venus posset? Ipse Paris, dearum libidinantium iudex, si hanc in comparatione vidisset tam petulantibus oculis, et Helenen huic donasset et deas. Saltem si permitteretur osculum capere, si illud caeleste ac divinum pectus amplecti, forsitan rediret hoc corpus ad vires et resipiscerent partes veneficio, credo, sopitae. Nec me contumeliae lassant: quod verberatus sum, nescio; quod eiectus sum, lusum puto. Modo redire in gratiam liceat. —Satyricon T. Petronii Arbitri

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Sic effectum est ut in alterum diem clades differretur mea. At ego gratias agebam bono puero quod saltem mortuus unam carnificinae meae dieculam donasset. —Metamorphoseon libri XI Apulei