Discretiva
|
donassent dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| dōnāssent
|
tertia pluralis
|
plusquam perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
dōnō (dōnāre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dō·nās·sent — morphologica: dona[v-i]ssent
Formae aliae[+/-]
|
|
|
Lucanus
39–65
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 62/65 p.C.n.)
- crastina dira quies et imagine maesta diurna
- undique funestas acies feret, undique bellum.
- unde pares somnos populi noctemque beatam?
- o felix, si te vel sic tua Roma videret!
- donassent utinam superi patriaeque tibique
- unum, Magne, diem, quo fati certus uterque
- extremum tanti fructum raperetis amoris. —Bellum civile sive Pharsalia Lucanus [1][2]
Fontes
