donamur

Discretiva

donamur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnāmur	prima pluralis	praesens	passiva	indicativus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːmur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nā·mur — morphologica: don-amur

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.  (1591 p.C.n.)

• Natura tanto unam cum proprio actu potentiam amplius intendit, quanto altera remissa est vel impedita. Verum circulum mens nisi post sensitivam informationem non definit, neque sensitivae potentiae munus erit definire, sicut et minimum simpliciter apprehendere illi est impossibile. Verus igitur circulus etiam si in rerum natura comperiretur, nullius est earum quibus donamur potentiae comprehendere. Neque ideo circuli definitionem secundum logicam, aut quomodolibet aliter abstractivam technam, specificabilem ocioso alioqui ratiocinio non concedimus. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni