Discretiva
|
donabitur dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| dōnābitur
|
tertia singularis
|
futurum
|
passiva
|
indicativus
|
dōnō (dōnāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dō·nā·bi·tur — morphologica: don-abitur
|
|
|
|
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 100/128 p.C.n.)
- si quid Palfurio, si credimus Armillato,
- quidquid conspicuum pulchrumque est aequore toto
- res fisci est, ubicumque natat. donabitur ergo,
- ne pereat. iam letifero cedente pruinis
- autumno, iam quartanam sperantibus aegris,
- stridebat deformis hiems praedamque recentem
- servabat; tamen hic properat, velut urgueat auster. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [1][2]
Fontes
