Jump to content

doceo

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
doceōAPI: /ˈdokeoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: do·ce·ō — morphologica: doc-eo

Verbum transitivum

[+/-]

doc|eō, -ēre, -uī, -tum [1][2][3][4][5]

  1. Certiorem facere de rebus scientificis, de artibus.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

[+/-]

­

Thema Vox activa
doc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. doceō doceam   docēbam docērem docēbō  
II. sing. docēs doceās docē! docēbās docērēs docēbis docētō!
III. sing. docet doceat   docēbat docēret docēbit docētō!
I. plur. docēmus doceāmus   docēbāmus docērēmus docēbimus  
II. plur. docētis doceātis docēte! docēbātis docērētis docēbitis docētōte!
III. plur. docent doceant   docēbant docērent docēbunt docentō!
Thema Vox passiva
doc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. doceor docear   docēbar docērer docēbor  
II. sing. docēris doceāris docēre! docēbāris docērēris docēberis docētor!
III. sing. docētur doceātur   docēbātur docērētur docēbitur docētor!
I. plur. docēmur doceāmur   docēbāmur docērēmur docēbimur  
II. plur. docēminī doceāminī docēminī! docēbāminī docērēminī docēbiminī —
III. plur. docentur doceantur   docēbantur docērentur docēbuntur docentor!
Thema Vox activa
docu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. docuī docuerim docueram docuissem docuerō
II. sing. docuistī docueris docuerās docuissēs docueris
III. sing. docuit docuerit docuerat docuisset docuerit
I. plur. docuimus docuerimus docuerāmus docuissēmus docuerimus
II. plur. docuistis docueritis docuerātis docuissētis docueritis
III. plur. docuērunt docuerint docuerant docuissent docuerint

Verbum infinitum

[+/-]
Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa		 docēre docuisse doctūrum,
-am, -um esse		 docēns   doctūrus,
-a, -um­
Vox
passiva		 docērī doctum,
-am, -um esse		 doctum īrī   doctus,
-a, -um		  
Gerundium Gerundivum Supinum
docendī docendus, -a, -um doctum doctū

Dictiones collatae

[+/-]

Antonyma · contraria

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

[+/-]

Translationes

[+/-]

Fontes

  1. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 185 — “DŎCĔO, dŏces, dŏcŭi, doctum, dŏcere, a. 2.”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 867 — “dŏcĕo, cŭi, ctum, ēre, v. a.”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — doceo, docuī, doctum, ēre (vgl. disco, griech. δοκει, δόγμα) (tom. 1, p. 2268)
  4. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — docere
  5. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — doceo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=doceo&oldid=226631"