divisurum

Discretiva

divisurum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīvīsūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii dīvīsūrus
dīvīsūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii dīvīsūrus
dīvīsūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii dīvīsūrus
dīvīsūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii dīvīsūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiːˈsuːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vī·sū·rum — morphologica: dīvīs-ur-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• In hac tam dispari ratione belli miserrimum illud est quod ille latronibus suis pollicetur primum domos; urbem enim divisurum se confirmat; deinde omnibus portis quo velint deducturum. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis

class.

• Q. Fabio haudquaquam id placere: omnia enim fortunam eam habituram quaecumque temeritas collegae habuisset: sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse: itaque se nunquam volentem parte qua posset rerum consilio gerendarum cessurum, nec se tempora aut dies imperii cum eo, exercitum divisurum, suisque consiliis, quoniam omnia non liceret, quae posset servaturum. —Ab urbe condita Titi Livii