divideret

Discretiva

divideret dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvideret	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio

API: /diːˈwideret/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·de·ret — morphologica: di-vid-eret

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Quintus Curtius Rufus ca. 50

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

P. Cornelius Tacitus ca. 105-110

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quod in C. Herennio, quod in C. Popilio , senatoribus, qui ambo peculatus damnati sunt, quod in M. Atilio, qui de maiestate damnatus est, hoc planum factum est , eos pecuniam ob rem iudicandam accepisse, quod inventi sunt senatores qui C. Verre praetore urbano sortiente exirent in eum reum quem incognita causa condemnarent, quod inventus est senator qui, cum iudex esset, in eodem iudicio et ab reo pecuniam acciperet quam iudicibus divideret, et ab accusatore ut reum condemnaret. —In C. Verrem actio prima Ciceronis

class.

• Ex bello tam tristi laeta repente pax cariores Sabinas viris ac parentibus et ante omnes Romulo ipsi fecit. Itaque cum populum in curias triginta divideret, nomina earum curiis inposuit. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.

• Hi magnopere suadebant, ut retro abiret spatiososque Mesopotamiae campos repeteret: si id consilium damnaret, at ille divideret saltem innumerabiles copias neu sub unum fortunae ictum totas vires regni cadere pateretur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

saec. I.

• Sed alius divideret haec et circa singulos gradus moraretur; hic in sublime etiam cucurrit et ad summum non pervenit nisu, sed impetu. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II.

• is mobilissimum quemque ingenio aut pecuniae indigum et in novas cupiditates praecipitem adliciendo eo paulatim progressus est ut per speciem convivii, quotiens Galba apud Othonem epularetur, cohorti excubias agenti viritim centenos nummos divideret; quam velut publicam largitionem Otho secretioribus apud singulos praemiis intendebat, adeo animosus corruptor ut Cocceio Proculo speculatori, de parte finium cum vicino ambigenti, universum vicini agrum sua pecunia emptum dono dederit, per socordiam praefecti, quem nota pariter et occulta fallebant. —Historiae P. Cornelii Taciti

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Nullus autem alius homo pro ulla causa istud condimentum bibat, nisi contra dolorem stomachi: vivere non posset, quia fortitudo eius tanta est quod cor illius virseriget et quod caput eius scindendo divideret. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis