divideret

E Victionario

Discretiva

divideret dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvideret tertia singularis imperfectum activa coniunctivus dīvidō (dīvidere)

Appellatio[+/-]

API: /diːˈwideret/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·de·ret — morphologica: di-vid-eret

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius -58/+17 Quintus Curtius Rufus ca. 50M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 P. Cornelius Tacitus
ca. 105-110
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quod in C. Herennio, quod in C. Popilio , senatoribus, qui ambo peculatus damnati sunt, quod in M. Atilio, qui de maiestate damnatus est, hoc planum factum est , eos pecuniam ob rem iudicandam accepisse, quod inventi sunt senatores qui C. Verre praetore urbano sortiente exirent in eum reum quem incognita causa condemnarent, quod inventus est senator qui, cum iudex esset, in eodem iudicio et ab reo pecuniam acciperet quam iudicibus divideret, et ab accusatore ut reum condemnaret. —In C. Verrem actio prima Ciceronis [1][2]

class.

  • Ex bello tam tristi laeta repente pax cariores Sabinas viris ac parentibus et ante omnes Romulo ipsi fecit. Itaque cum populum in curias triginta divideret, nomina earum curiis inposuit. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.

  • Hi magnopere suadebant, ut retro abiret spatiososque Mesopotamiae campos repeteret: si id consilium damnaret, at ille divideret saltem innumerabiles copias neu sub unum fortunae ictum totas vires regni cadere pateretur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [4][2]

saec. I.

  • Sed alius divideret haec et circa singulos gradus moraretur; hic in sublime etiam cucurrit et ad summum non pervenit nisu, sed impetu. —Institutio oratoria Quintiliani [5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • is mobilissimum quemque ingenio aut pecuniae indigum et in novas cupiditates praecipitem adliciendo eo paulatim progressus est ut per speciem convivii, quotiens Galba apud Othonem epularetur, cohorti excubias agenti viritim centenos nummos divideret; quam velut publicam largitionem Otho secretioribus apud singulos praemiis intendebat, adeo animosus corruptor ut Cocceio Proculo speculatori, de parte finium cum vicino ambigenti, universum vicini agrum sua pecunia emptum dono dederit, per socordiam praefecti, quem nota pariter et occulta fallebant. —Historiae P. Cornelii Taciti [6][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Nullus autem alius homo pro ulla causa istud condimentum bibat, nisi contra dolorem stomachi: vivere non posset, quia fortitudo eius tanta est quod cor illius virseriget et quod caput eius scindendo divideret. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - In C. Verrem actio prima. (The Latin Library): Liber primus. 13 [39] — divideret
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: divideret.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 13, [6] — divideret
  4. 4.0 4.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber X. Capitulum IX, [16] — divideret
  5. 5.0 5.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber octavus, IV. [9] — divideret
  6. 6.0 6.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber I.  [24] — divideret
  7. 7.0 7.1 Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber quartus. Cap. XIX. - De ligurio.  — divideret