disturbatura
Discretiva
|
disturbatura dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]disturbātūra
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| disturbātūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii disturbātūrus |
| disturbātūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii disturbātūrus |
| disturbātūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii disturbātūrus |
| disturbātūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii disturbātūrus |
| disturbātūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii disturbātūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /disturbaːˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā·tū·ra — morphologica: dis-turbat-ur-a
disturbātūrā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| disturbātūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii disturbātūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /disturbaːˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā·tū·rā — morphologica: dis-turbat-ur-a