Jump to content

discendus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːsˈken.dus/(classice)
Syllabificatio phonetica: dīs·cen·dus — morphologica: disc-end-us

Notatio

[+/-]
← Latinedīscō (dīscere)

Gerundivum

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
dīscendus
passiva gerundivum­ nominativo dīscō (dīscere)

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. dīscendus dīscenda dīscendum nom. dīscendī dīscendae dīscenda
gen. dīscendī dīscendae dīscendī gen. dīscendōrum dīscendārum dīscendōrum
dat. dīscendō dīscendae dīscendō dat. dīscendīs dīscendīs dīscendīs
acc. dīscendum dīscendam dīscendum acc. dīscendōs dīscendās dīscenda
abl. dīscendō dīscendā dīscendō abl. dīscendīs dīscendīs dīscendīs
voc. dīscende dīscenda dīscendum voc. dīscendī dīscendae dīscenda

Usus

[+/-]

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

  • Nunc cum vestris litteris fabulor, illas amplexor, illae mecum loquuntur, illae hic tantum Latine sciunt. Hic enim aut barbarus seni sermo discendus est aut tacendum est. —Epistulae selectae Hieronymi Stridonensis. (340-420). Ad Chromatium, Iovinum, Eusebium (20).