diruerent

E Victionario

Discretiva

diruerent dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruerent tertia pluralis imperfectum activa coniunctivus dīruō (dīruere)

Appellatio[+/-]

API: /diːˈru.e.rent/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·e·rent — morphologica: di-ru-erent

Loci[+/-]

Titus Livius
-58…+17
P. Ovidius Naso
-42…+18
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Datum deinde consulibus negotium est ut omnia Bacchanalia Romae primum, deinde per totam Italiam diruerent, extra quam si qua ibi vetusta ara aut signum consecratum esset. In reliquum deinde senatus consulto cautum est ne qua Bacchanalia Romae neve in Italia essent. —Ab urbe condita Titi Livii [1]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • ille dedit leto fortes: vos pellite molles
et patrium retinete decus! si fata vetabant
stare diu Thebas, utinam tormenta virique
moenia diruerent, ferrumque ignisque sonarent!
essemus miseri sine crimine, sorsque querenda,
non celanda foret, lacrimaeque pudore carerent; —Metamorphoses Ovidii Nasonis [2][3]

Fontes

  1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXIX, caput 18, [7] — diruerent
  2. 2.0 2.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, Pentheus, nautae Tyrrheni, versus 550 — diruerent
  3. 3.0 3.1 Vicicitatio: diruerent.