diruerent

Discretiva

diruerent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīruerent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈru.e.rent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·e·rent — morphologica: di-ru-erent

Loci

Titus Livius -58…+17

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Datum deinde consulibus negotium est ut omnia Bacchanalia Romae primum, deinde per totam Italiam diruerent, extra quam si qua ibi vetusta ara aut signum consecratum esset. In reliquum deinde senatus consulto cautum est ne qua Bacchanalia Romae neve in Italia essent. —Ab urbe condita Titi Livii

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• ille dedit leto fortes: vos pellite molles

et patrium retinete decus! si fata vetabant

stare diu Thebas, utinam tormenta virique

moenia diruerent, ferrumque ignisque sonarent!

essemus miseri sine crimine, sorsque querenda,

non celanda foret, lacrimaeque pudore carerent; —Metamorphoses Ovidii Nasonis